Exegi monumentum w dobie Internetu

Horacy, jako że nie miał Internetu, musiał pisać „Exegi monumentum aere perennius” wierszem, a nie w notce na blogu, nie mógł też nakręcić o tym filmiku na yt. Wymagało to od niego pewnego innego wysiłku. No cóż, dzisiaj mamy łatwiej. A może trudniej?

W naszym świecie prawie każdy buduje sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu rejestrując się na portalach internetowych, pisząc blogi lub dodając zdjęcia na Instagrama. Wszystkie rzeczy, które robimy w Intenecie, są już dla nas czynnościami tak naturalnymi, że nie zdajemy sobie sprawy z tego, co my właściwie robimy. Na naszej tablicy na fejsie królują filmiki ze śmiesznymi kotami, słodkimi dziećmi czy milion selfie i, jeśli ich nie usuniemy, to właśnie one przeżyją naszą śmierć, aż w końcu właściciele Facebooka, czy innego portalu, postanowią to skasować.

Naszym wnukom będziemy pokazywać swoje wpisy i mówić „Widzisz, wnusiu, tutaj twoja babcia piła piwo przy jeziorze i wrzuciła zdjęcie z tego wydarzenia, by inni mogli je polajkować” lub „Wnuczko, tej jesieni twoja babcia była bardzo znudzona, więc robiła sobie dużo zdjęć i dodawała wszystkie, by znajomi mogli je podziwiać. Nieee, nie są one takie same, jak możesz nie widzieć w nich żadnych różnic?!”, czasem może zdarzy się również: „Popatrz, kiedyś pewna pani kosmetyczka w taki właśnie sposób pomalowała moje paznokcie!”.

Po naszej śmierci dalsze pokolenia będą mogły nas poznawać dzięki profilom na serwisach randkowych, playlistach na youtubie lub hot zdjęciach na fejsie. Możemy mieć tylko nadzieje, że nie trafimy na wiocha.pl. Jednak, mimo iż trwały, jaki jest ten nasz wybudowany pomnik?

Patrząc z innej perspektywy, Jan Andrzej Morsztyn, który w sumie nie był drukowany i czytany za swojego życia, prawdopodobnie nie spodziewał się, że jego erotyk „Na krzyżyk na piersiach jednej panny” będzie omawiany w XXI wieku w szkołach. Dziś, pomimo wielu wydanych książek, autor nie jest w stanie zapewnić sobie nieśmiertelności takiej, jakiej by chciał, ponieważ zbyt dużo osób wpadło na ten sam pomysł. W świecie nam współczesnym, aby zapewnić sobie non omnis morial w inny sposób niż tworząc profil na fejsie, nie wystarczy być geniuszem, ale trzeba zrobić coś, żeby zainteresowały się nami media. Najlepiej zabić swoje dziecko lub być córką milionerów.

A więc, czy mamy trudniej w budowaniu swojego pomnika, czy łatwiej niż ludzie sprzed wynalezienia druku? Myślicie, że dodając różne linki, zdjęcia czy teksty do Internetu, zastanawiamy się nad tym, że to faktycznie może nas przetrwać?

bloodandgold