Magiczny kryształ?! | Moja opinia o: Ałun

Witajcie :*

Dzisiaj temat trochę mniej przyjemny, bo bardziej fizjologiczny. Jeżeli Was obrzydza, to wpadnijcie do poprzedniego posta, w którym była mowa o rzeczach ładnych i pachnących. Pozostałych zapraszam na recenzję dezodorantu w formie kryształu - czy i jak się sprawdza?

Jako że nie jestem chemikiem/biologiem/lekarzem ani żadnym innym mądrym badaczem, to kwestie naturalności, budowy cząsteczek itp. zostawiam mądrzejszym. Proponuję odwiedzenie tych dwóch miejsc: 1, 2. Tam dowiecie się więcej, poznacie historię stosowania (polecam, ciekawa!), usystematyzujecie wiedzę, a informacje w nich zawarte wyglądają na rzetelne.

Ja opowiem Wam o moich doświadczeniach z ałunem - krótką historię pewnego błędu, który doprowadził do pojawienia się w moim domu tego kryształu oraz ocenię jego działanie na mój organizm.

A było to tak... Pewnego razu stwierdziłam, że z moją skórą pod pachami dzieje się coś niedobrego - stała się znacznie ciemniejsza niż zwykle i miejscami zaczerwieniona, mimo, że nie zmieniałam w tamtym czasie pielęgnacji. Podczas wizyty u dermatologa zostały mi przepisane pewne maści, które niestety nie dawały większych efektów. Po ok. miesiącu stosowania bez rezultatów zaczęłam kombinować - może to kwestia regularnego golenia i przejście na depilację pomoże? I wtedy zrobiłam cholernie głupi błąd, którego opisu Wam odpuszczę. W każdym razie wylądowałam z paskudnymi podrażnieniami, które utrudniły mi funkcjonowanie. Przez kilka dni nie byłam w stanie nic nałożyć na skórę, ale w końcu trzeba było wyjść do ludzi, a głupio śmierdzieć w towarzystwie. Wtedy przypomniałam sobie, że kiedyś słyszałam o takim naturalnym dezodorancie w formie kryształu. Uznałam, że lepiej odpuścić sklepowe antyperspiranty, bo nie wiadomo, jak ciało zareaguje na środki zapachowe itp., więc posłałam TŻ do sklepu eko, gdzie nabył rzeczony minerał. W oryginale wyglądał on tak, niestety - nadruk był taki kijowy, że starł się w dwa dni, do tego ja jestem łamagą, więc produkt pieprznął mi o ziemię i teraz wygląda tak (zdjęcie z korzystniejszego profilu...):

Produkt to kryształ w formie sztyftu osadzonego w zakręcanym przejrzystym plastikowym opakowaniu, dzięki czemu możemy go łatwo używać - łapiemy jak zwykły antyperspirant, zwilżamy wodą i smarujemy skórę pod pachami. Ałun jest całkowicie bezwonny (to plus, nie kłóci się z perfumami), nie zostawia także śladów na ubraniach. Bardzo to doceniam, bo odkryłam, że 90% moich białych koszulek ma żółte plamy... Teraz próbuję się pozbyć starych przebarwień, nowe się nie pojawiają. Produkt jest odpowiedni dla wegan, składa się z jednej substancji - pottasium alum, więc ryzyko alergii jest niemal zerowe (choć jak wiadomo, uczulać może wszystko). Ałun nie hamuje pocenia poprzez zablokowanie porów - działa delikatnie ściągająco i antybakteryjnie, dzięki czemu nie namnażają się bakterie odpowiedzialne z przykry zapach. Podobno dzięki swoim właściwościom potrafi wspomagać gojenie drobnych skaleczeń i ukąszeń owadów (tego, na szczęście, nie miałam okazji sprawdzić). Zapowiada się wydajnie - internet mówi o długich miesiącach, a nawet latach stosowania, wydaje mi się, że może mieć rację.

Tyle teorii, pora na konkret - jak działa u mnie?

Moje skłonności do pocenia określiłabym w 5 stopniowej skali na jakieś 3,75. Nie jest bardzo źle, ale nie jestem też tą szczęściarą, która nie potrzebuje antyperspirantów. Temperatury dość mocno dają mi się we znaki. Testowałam go przez ostatnie dwa tygodnie i werdykt jest taki: dobry, ale nie idealny. W mniej intensywne, chłodniejsze dni wystarczał mi w zupełności. Nie pociłam się jakoś szczególnie, nie było absolutnie żadnego problemu z mokrymi pachami i brzydkim zapachem. Prawdziwy test przeszedł, kiedy byłam na nogach przez jakieś 16 godzin, w czasie których bardzo dużo chodziłam po mieście w ciepły dzień, robiłam zakupy, jeździłam autobusami bez klimy itp. Wtedy zaczęłam dostrzegać, że to może być dla niego nieco za dużo - pod koniec dnia pojawił się pewien dyskomfort zapachowy, jednak nie było tragedii - test samooceny i jednoosobowa ankieta pozwalały stwierdzić, że woń pod pachami zaczynała być przykra, jednak nie był to efekt "tramwaj jedzie żulem". Mogłabym bez wstydu spędzić jeszcze jakiś czas w towarzystwie. Podsumowując - jeśli potrzebujecie czuć się w 100% świeżo w upalny dzień, to może nie wystarczyć, odpuściłabym także przy uprawianiu sportu czy na ważnej imprezie.  Jednak przy słabej potliwości czy przy niższych temperaturach będzie naprawdę spoko alternatywą dla antyperspirantu.

A Wy stosujecie klasyczne antyperspiranty czy szukacie alternatywnych sposobów? Jacy są Wasi ulubieńcy? 

Buziaki :*